"Ik voel me schuldig dat ik hier ben op een weekenddag en niet bij mijn kinderen". Het is een zin die ik vaak hoor tijdens een voorstelronde op een workshopdag voor moeders. Schuldig voelen, moeders zijn er écht goed in. Ik inclusief. Ik voel me schuldig als ik mijn kinderen weinig aandacht geef, als ik weg loop van school en mijn zoon is in tranen, als ik uit mijn slof ben geschoten, als ik ze veel te lang tv heb laten kijken. Ik kan me schuldig voelen als ik denk dat ik mijn kinderen te kort borstvoeding heb gegeven of veel te vroeg naar de crèche heb gebracht. Ik kan me schuldig voelen omdat ik het niet uithoudt om samen in een bed te slapen. Kortom, ik voel me schuldig als ik denk dat ik niet de perfecte moeder ben.
Schuldgevoel is een niet te verdragen emotie
Schuld en schaamte zijn een van de naarste emoties die je als mens kunt voelen. Niet voor niets heeft de kerk ze ingezet om mensen te doen gehoorzamen. Schuld en schaamte zijn letterlijk ondragelijk en zo pijnlijk dat ze vaak afgedekt worden met bijvoorbeeld woede. Volgens Vera Helleman heeft iedere emotie een trillingsfrequentie (net als al het andere op de wereld). Schuld heeft een extreem lage trilling van 80 Hz. Ter vergelijk: Dankbaarheid en compassie hebben een waarde van 620 Hz. Ook liefde en de natuur (waar wij onderdeel van zijn) trillen zo hoog.
Wat is schuldgevoel eigenlijk precies?
Vera Helleman vertelt het ons in haar fantastische Emotie-encyclopedie: "Schuldgevoel vertelt je dat je jezelf dader en slachtoffer hebt gemaakt van het leed van een ander." En dat is interessant want je voelt je dus zowel verantwoordelijk voor het leed van de ander én je bent tegelijkertijd aan het mee-slachtofferen. Je straft jezelf met ziekmakende gedachten en je draait in rondjes als een schorpioen die zich in zijn eigen staart bijt. Door de laagtrillende frequentie is schuldgevoel te vergelijken met vergif voor je lichaam.
Dan maar niet naar een dag voor jezelf komen? Dan maar het huis opruimen en schoonmaken zonder de tv aan te zetten terwijl je gillend gek wordt van die kleuter en peuter die iedere 2 minuten je aandacht vragen?
Wat komt schuldgevoel je vertellen?
Emoties zijn richtingsaanwijzers, ze komen je iets vertellen. En dit is altijd een positieve boodschap. Vera vertelt: "Schuldgevoel is zo een nare emotie omdat het je zegt: "laat die ziekmakende gedachte los!" Om je systeem weer gezond te maken is allereerst acceptatie nodig. Leg je erbij neer dat je de tijd niet kunt terugdraaien en zie hoe zinloos het is als jij nu ook nog voor slachtoffer speelt. Eén gedupeerde is toch wel genoeg? Vergeving is nodig om tot acceptatie te komen. Vergeef jezelf. "
Vergeving is véél belangrijker dan die perfecte moeder zijn
Dat is wel iets wat ik heb geleerd in mijn acht jaar moederschap. Maar jemig hoe doe je dat dan jezelf vergeven en accepteren? Door "het uit te houden". Blijf bij je schuldgevoel, voel wat daar onder zit. Vaak is dat pijn en verdriet. Blijf erbij, erken het, voel het. Stop het niet weg. Voel dat je geen perfecte moeder bent, laat het verdriet toe dat je niet altijd beschikbaar kan zijn of dat je niet altijd de "juiste" keuzes gemaakt hebt. Dat proces kan extreem pijnlijk zijn, maar het levert jou en je kinderen zo veel op.
Reactie plaatsen
Reacties