Als mijn kinderen jaloers zijn, schiet ik vooral in paniek als ik dénk dat ik iets voor ze moet gaan oplossen, maar dat niet kan. Want ik koop natuurlijk niet zomaar allerlei cadeaus en ik pak zeker geen speelgoed af van andere kinderen, we kunnen niet altijd ook naar Monkey town of eindeloos filmpjes kijken. Als mijn zoon iets nieuws krijgt omdat hij het nodig heeft, wil ik mijn dochter niet altijd maar iets geven om haar tevreden te houden. Pas als ik me realiseer dat er een onderliggend verlangen is achter the object of desire en dit verlangen erken, dan verdwijnt doorgaans het scherpe kantje van de jaloersheid bij mijn kind en kan ik weer opgelucht ademhalen.
Jaloezie vertelt je iets belangrijks over de verlangens van je kind
Ik heb het in dit artikel over echte jaloersheid en niet over gewoon zin in een ijsje of ander zoets. Energetisch gezien is jaloers als een snelle inademing, waarna de adem ingehouden wordt en daardoor pijn doet. De inademing voelen we in onze borststreek, waar zich ook ons hart bevindt. Jaloezie wil jou vooral vertellen dat hetgeen waar je naar verlangt erg belangrijk voor je is.*
Hetgeen waar je kind naar verlangt, is echter vaak iets anders dan het lijkt. Ken je de situatie dat je kind perse ook die Elsa- pop wil hebben omdat haar vriendin die heeft, en als de pop er uiteindelijk is, niet naar om kijkt? Dat komt omdat het niet werkelijk de pop is waar je kind naar verlangt maar iets anders wat daaronder zit..
Je kind wil erbij horen
Ware verlangens van kinderen die tot uiting komen in jaloezie, zijn:
- aandacht krijgen
- gezien worden
- belangrijk voelen
- geaccepteerd worden
- bevestiging krijgen
- getroost worden
- nabijheid voelen
- status
- etc.
Het kunnen dus verschillende onderliggende verlangens zijn die je kind heeft, maar allemaal hebben ze hun wortels in het diepste verlangen van een mens om erbij te horen. De zekerheid dat je erbij hoort, geeft veiligheid. Dit principe is terug te voeren naar de prehistorie waar je als mens alleen maar veilig was voor gevaren als je bij een groep hoorde. In je eentje wordt je opgegeten door de beer.
Broertjes en zusjes die jaloers zijn, zijn op zoek naar bevestiging
Jaloezie komt veel voor onder broertjes en zusjes. Onze dochter kan superjaloers worden als haar broertje tussen mama en papa in zit. Natuurlijk gaat het haar ook om het heerlijke plekje tussen haar ouders in maar er zit meer achter: ben ik net zo belangrijk als mijn broertje, wat is mijn plek binnen dit gezin, waar sta ik, is er een rangorde, kortom: hoor ik er bij? En als haar broertje een nieuwe trui krijgt omdat hij dat nodig heeft, gaat het haar echt niet alleen maar om die trui. Precies dezelfde vragen komen dan op.
Erken het verlangen van je kind: jij hoort bij mij
Jij als ouder kan voorzien in dit verlangen om erbij te horen. Dit doe je heel eenvoudig door de gevoelens van je kind te zien, te erkennen en ze ruimte te geven. Je kind voelt zich hierdoor gezien. Je kind voelt ik hoor erbij: misschien niet meteen bij die vriendgroep die allemaal dezelfde sneackers dragen maar wel bij de belangrijkste personen op deze aarde: papa of mama. Je biedt je kind veiligheid en troost.
De volgende keer dat je kind jaloers is, probeer eens:
-
niet meteen op de jaloersheid te reageren door het op te willen lossen
-
in plaats daarvan: zie en voel waar je kind écht naar verlangt
-
erken dit verlangen, laat het er zijn, geef het ruimte
-
je kan benoemen naar je kind wat je ziet gebeuren: jij wil ook graag die nieuwe schoenen, jij wil ook mee naar dat feestje etc. Maar: stop hier je zin! Probeer niet zeggen: maar jij hebt al............ Onderdruk je neiging om het weg te poetsen en te verzachten
-
benoemen in woorden hoeft niet perse, je kind zal het ook voelen als jij het voelt; een arm om hem heen is dan ook genoeg.
-
let op: aan medelijden heeft je kind niks! Het gaat puur om het verlangen van je kind en dat er laten zijn,
Ik herinner het me nog goed....
Ik was gevlucht uit de kamer van mijn toen 2 jarige dochter die een hysterische huilbui had. Ik stond inmiddels op de overloop om haar én mij te beschermen tegen een onredelijke woede uitbarsting van mij. Met mijn handen over mijn oren probeerde ik mijn boosheid om haar boosheid te verbijten, niet wetend hoe ik om moest gaan met alle heftige emoties van haar én van mij.
En ineens drong daar op die overloop de werkelijkheid tot mij door: "Verdorie, mijn dochter van 2 is mijn spiegel, glashelder en keihard! Zij spiegelt mijn boosheid! Maar wacht even, daar heeft niemand mij voor gewaarschuwd, dat had ik niet gelezen in de boekjes voor zwangere vrouwen! Hoezo niet?"
Reactie plaatsen
Reacties